Alam mo ba kaibigan, ginawa ang social networking sites hindi para ipagmalaki mo sa buong mundo kung anong kinakain mo ngayon, “Ang sarap ng ulam, tuyo with kamatis. Yummy!” kung nasaan ka man, “I’m here at Quiapo with the snatchers.” o kung anong nararamdaman mo, “Ang sakit ng lalamunan ko, My gawd!” At kulang nalang eh pati ang paghinga kada segundo, sasabihin pa.
Kung ako rin naman, aaminin ko na gumagamit ako ng twitter, minsan
ganyan din ako. Pero hindi lahat ng dapat kong gawin, kailangan ko pang
i-post dun.
Diary ‘kuya? Oo ginawa nga’‘to para ipahayag ang saloobin, pero konting
limitasyon naman kaibigan. Hindi lahat interesado sayo. At kung
mamalasin ka pa, baka ito pa ang maging dahilan ng ikapapahamak mo. Sa
kakapost mo ng walang kwentang bagay, baka may naiinis na sayo at balak
ka ng patayin. Pero sige lang, malay mo kapag nabalitang napatay ka,
mag-trend ka sa twitter at facebook. Ila-like nalang namin at
irere-tweet pa.
Hindi mahalaga kung marami kang friends sa Facebook o maraming kang
followers sa Twitter, maging sa Tumblr. Ang tunay na mahalaga, eh
maipakita mo sa maraming tao na isa kang magandang ehemplo bilang isang
indibidwal.
Teka bago magkalimutan kaibigan, follow nniyo naman ako here..Hahahahahaha. Thanks! ;)
http://twitter.com/serdavemercado
No comments:
Post a Comment